Κυρίαρχο χαρακτηριστικό της εποχής μας είναι οι ραγδαίες αλλαγές σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής και η αδυναμία κάθε ασφαλούς πρόβλεψης για το μέλλον. Κάθε στιγμή παραμονεύουν το απροσδόκητο και οι ανατροπές. Σε μία τέτοια εποχή, οι ταυτότητές μας είναι υπό συνεχή διαμόρφωση. Στις διαδικασίες συγκρότησης ταυτοτήτων, οι μουσικές εμπειρίες και οι μουσικοπαιδαγωγικές δράσεις αποκτούν νέα βαρύτητα. Οι έννοιες του «εγώ» και του «εμείς» μετασχηματίζονται μέσα από τη δυναμική της μουσικής επικοινωνίας. Οι μουσικές εμπειρίες, η αυτοαντίληψη και η δόμηση ταυτοτήτων (μουσικές, προσωπικές και συλλογικές) αλληλεπιδρούν και αλληλοδιαμορφώνονται.

Στη συζήτηση για τη δόμηση ταυτοτήτων, αναδύεται σχεδόν αυτομάτως η ανάγκη για κριτικό αναστοχασμό πάνω στις αξίες, ατομικές και κοινωνικές. Το ατομικό και συλλογικό αξιακό σύμπαν συγκροτείται μέσα και από τη σχέση του ατόμου και των ομάδων με εκφάνσεις του πολιτισμού. Ανάμεσα σε αυτές, η μουσική κατέχει μία ιδιαίτερη θέση, εξαιτίας και των εκφραστικών και επικοινωνιακών δυνατοτήτων της. Έτσι, η μουσική και η μουσική εκπαίδευση καθίστανται πεδία μιας ουσιαστικής διαλεκτικής αξιών, συχνά με τρόπους που αγγίζουν άμεσα τον πυρήνα της ύπαρξης ατόμων και ομάδων. Τόσο η πολυδιάστατη φύση της μουσικής και οι πολλαπλές όψεις της ενασχόλησης με αυτή σε εκπαιδευτικά και μη πλαίσια, όσο και η σωματικότητα και η βιωματικότητά της σε συνδυασμό με τη δυνατότητα ατομικής έκφρασης και επικοινωνίας στο πλαίσιο ομάδων, την καθιστούν έναν από τους πιο προσφιλείς χώρους, ιδίως για τα παιδιά και τους νέους, στον οποίο αναζητούν τρόπους να αντιληφθούν και να κατανοήσουν τον εαυτό τους, τους άλλους και τον κόσμο.

Το 9ο Συνέδριο της Ε.Ε.Μ.Ε. φιλοδοξεί με τις εργασίες του να αναδείξει τους τρόπους με τους οποίους η μουσική και η μουσική εκπαίδευση –στο σχολείο, στο ωδείο και στην κοινότητα– συμβάλλουν στην προσπάθεια ανθρώπων κάθε ηλικίας να συγκροτήσουν την ταυτότητά τους, λαμβάνοντας υπόψη το περιβάλλον, ανθρωπογενές και μη. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε σε βάθος τις μουσικές εμπειρίες των μαθητριών και μαθητών, τις δυνάμεις που επηρεάζουν τις αξίες τους και να προσεγγίσουμε τον κόσμο τους πέρα από τη μονοδιάστατη αυστηρότητα του διανοητικού-αναλυτικού μοντέλου, που μοιάζει να κυριαρχεί σήμερα στον χώρο της εκπαίδευσης. Ιδιαίτερη έμφαση έχουν ο πλουραλισμός στις μουσικές εμπειρίες, η αποδοχή της ετερότητας και η επαναδιαπραγμάτευση των αξιών. Ίσως, με αυτό τον τρόπο, οι ραγδαίες αλλαγές να σταματήσουν να είναι (μόνο) πηγή ανασφάλειας και φόβου για το αύριο και να γίνουν η βάση μιας αισιόδοξης προοπτικής για έναν κόσμο πιο δίκαιο και πιο μουσικό, γεμάτο νέες ευκαιρίες.