το πρόγραμμα του Συνεδρίου μπορείτε να το πληροφορηθείτε εδώ

 το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, το πρόγραμμα του Φεστιβάλ και της Ελληνικής  Βραδιάς εδώ

Περιηγηθείτε στις ομορφιές της Θεσσαλονίκης
εδώ: http://www.thessaloniki360.com/en/ 
και εδώ: http://www.use-it-thessaloniki.gr/

Συνεχίζονται με μεγάλη επιτυχία οι εγγραφές στο 30ο Παγκόσμιο Συνέδριο της ISME. 
Περισσότερες Πληροφορίες.

Ενημερωθείτε για το εβδομαδιαίο πρόγραμμα του 30ου Παγκόσμιου Συνεδρίου της ISME στο συνημμένο αρχείο.

Γεννήθηκε στην Aθήνα το 1952. Σπούδασε θεωρητικά της Mουσικής και σύγχρονες τεχνικές με τον Γιάννη A. Παπαϊωάννου και παράλληλα Nομικά και Πολιτικές Eπιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Aθήνας. Συνέχισε τις μουσικές του σπουδές στο Παρίσι (1979-83) με υποτροφία του ιδρύματος Ωνάση, στο Kονσερβατουάρ, καθώς και δίπλα στους Mαξ Nτόυτς, Iάννη Ξενάκη, κ.α. Mελέτησε επίσης Eθνομουσικολογία και Mουσική Παιδαγωγική. 
Έχει γράψει φωνητική μουσική (το έργο του Knots για 16 φωνές τιμήθηκε με το A΄ Bραβείο στο Διεθνές Bήμα Συνθετών της UNESCO το 1979), ορχηστρική μουσική, μουσική δωματίου, μουσική γιά χορό, τραγούδια, μιούζικαλ.
Στενός συνεργάτης του Mάνου Xατζιδάκι (Tρίτο Πρόγραμμα, Σείριος, Aγώνες Tραγουδιού κ.ά.) και ενορχηστρωτής σημαντικών έργων του.
Aσχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μουσική για το θέατρο, συνεργαζόμενος με το Eθνικό Θέατρο, το KΘBE, το Θέατρο Tέχνης, το Aμφιθέατρο, το Aνοιχτό Θέατρο, τη Nέα Σκηνή, τις Mορφές, το Θέατρο του Nότου, κ.α. 
Aσχολήθηκε επίσης με τη μουσική για τον κινηματογράφο (με περισσότερες από 50 ελληνικές και ξένες ταινίες στο ενεργητικό του), για την οποία τιμήθηκε με περισσότερα από δέκα βραβεία στην Eλλάδα και στο εξωτερικό.
Mεγάλο μέρος της μουσικής του περιέχεται στους 25 προσωπικούς δίσκους του.
Ασχολήθηκε επί σειρά ετών με τη Μουσική Εκπαίδευση συμπράττοντας στην εκπόνηση ενός σύγχρονου Ελληνικού Μουσικοπαιδαγωγικού συστήματος, αλλά και διδάσκοντας θεωρητικά της μουσικής σε διάφορα Ωδεία, καθώς και Μουσική Παιδαγωγική στο Παιδαγωγικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μουσική και Τραγούδια για παιδιά: στερεότυπα και παράδοξα

Οι Έλληνες, περισσότερο ίσως από άλλους λαούς, ταυτίζουν τη μουσική με το τραγούδι. Η μουσική συνδέεται με το λόγο από την εποχή του Ομήρου: από τον ραψωδό –τον «παραμυθά-τραγουδιστή, πρόγονο του τροβαδούρου–  περνάμε στα χορικά του αρχαίου δράματος, στη μελοποιία και την υμνωδία της βυζαντινής μουσικής, τα μεσαιωνικά απαγγελλόμενα-αδόμενα ακριτικά και κρητικά έπη, το δημοτικό τραγούδι, το ρεμπέτικο και το σύγχρονο λαϊκό τραγούδι. Παρόλο που φαίνεται να είναι σημάδι των καιρών το γεγονός ότι σήμερα τραγουδάμε λιγότερο το τραγούδι εξακολουθεί να είναι ένα αναντικατάστατο μέσο έκφρασης και επικοινωνίας.
Αναφορικά με το παιδικό τραγούδι, μελετάμε το τραγούδι των παιδιών και το τραγούδι που απευθύνεται σε παιδιά. Στη δεύτερη περίπτωση, έχουμε από τη μία τα τραγούδια που απευθύνονται αποκλειστικά σε παιδιά, όπως τα παραδοσιακά νανουρίσματα και ταχταρίσματα, αλλά και τραγούδια που γράφτηκαν για «μεγάλους» όμως τα παιδιά τα υποδέχτηκαν, τα αγάπησαν, τα έκαναν «δικά τους».  Άλλωστε οι ραψωδοί και οι παραμυθάδες δεν είχαν ως ακροατήριο μόνο ενήλικες.
Πολλοί Έλληνες συνθέτες έχουν επιχειρήσει να απευθυνθούν στο «παιδικό κοινό». Εδώ παρατηρούμε το εξής παράδοξο: πολλές φορές τα παιδιά αδιαφορούν για ένα μουσικό υλικό που παράχθηκε ειδικά για αυτά ενώ, από την άλλη πλευρά,  αγκαλιάζουν τραγούδια που οι συνθέτες δεν τα προόριζαν για παιδιά. Και τα αγκαλιάζουν ανεξάρτητα από υφολογικές διαφορές και από μουσικά ιδιόλεκτα.  Γενικά, τα παιδιά μάς επιφυλάσσουν εκπλήξεις αλλά φαίνεται ότι το κριτήριό τους είναι σχεδόν αλάνθαστο. Υποδέχονται το μουσικό υλικό με ανοιχτότητα και το κρίνουν τόσο ως προς το περιεχόμενο όσο και ως προς τη μορφή, τόσο ως προς τη λειτουργικότητα όσο και ως προς πρωτοτυπία, και, πάνω απ' όλα, ως προς την αλήθεια του. Παράλληλα, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι και «μεγάλοι» αρκετές φορές οικειοποιούνται και τραγουδάνε με ευχαρίστηση παιδικά τραγούδια. 
Γενικά, η ανταπόκριση των παιδιών στο τραγούδι είναι εν μέρει απρόβλεπτη. Ωστόσο, φαίνεται να ισχύει ένας γενικός κανόνας: τα παιδιά δείχνουν σεβασμό στα τραγούδια που δεν τα υποτιμούν ως κοινό. Στην παρούσα εισήγηση, θα επιχειρήσω, με παραδείγματα από την προσωπική μου εμπειρία, να προσεγγίσω το πολυσύνθετο ζήτημα του τραγουδιού για παιδιά και να διαπραγματευτώ τις ποικίλες πτυχές του πλαισίου της δημιουργίας του (π.χ., μουσική παιδεία, μουσικοθεατρικές παραστάσεις για παιδιά, μιούζικαλ, ραδιόφωνο), της υποδοχής του και της αποδοχής του.